Διαδικτυακό περιοδικό ΝΕΟΣ ΕΣΠΕΡΟΣ online της ομάδας συντακτών του περιοδικού ΥΦΟΣ * http://www.yfos-texnes.blospot.gr

Έσπερος ένα από τα καλλιτεχνικά περιοδικά πριν το 1900, τα οποία άφησαν εποχή στον ελληνικό δημοσιογραφικό κόσμο.

Ο Έσπερος εκδόθηκε το 1811 στην Λειψία από τον Ιωάννη Περβάνογλου,και συνεχίστηκε να εκδίδεται επί επτά έτη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

**

Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».
Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)
γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.

καλή ανάγνωση.....

καλή ανάγνωση.....
καλή ανάγνωση......

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Εκατομμύρια συνδυασμοί και μία αλήθεια




Στο κλασσικό έργο του Ντοστογιέφσκι "Έγκλημα και τιμωρία" εκτυλίσσεται ο παρακάτω διάλογος όταν η Ρομάνοβνα, αδελφή του Ρασκόλνικοφ, πληροφορείται ότι ο αδελφός της είναι κλέφτης και φονιάς.
‐ Είναι αδύνατον!! Μουρμούριζε με χλωμά, νεκρωμένα χείλη και η ανάσα της κοβόταν. Είναι αδύνατον, δεν υπάρχει καμιά, ούτε η παραμικρή αιτία, κανένας λόγος δεν υπήρχε να… Είναι ψέμα, ψέμα!
‐ Λήστεψε, τι άλλη αιτία θέλετε;
‐ Είναι αδύνατο να του πέρασε μια τέτοια σκέψη από το μυαλό, εσείς τον ξέρετε, τον είδατε, έτσι δεν είναι; Είναι ποτέ δυνατό να είναι κλέφτης;
Ο Σβιντριγκάιλοφ, της απάντησε: Υπάρχουν, Ρομάνοβνα, χιλιάδες περιπτώσεις και εκατομμύρια συνδυασμοί μέσα στον άνθρωπο.
Πράγματι, είναι να απορεί κανείς με τον άνθρωπο και μ’ αυτό που ονομάζουμε χαρακτήρα, ιδιοσυγκρασία, ψυχοσύνθεση. Ο ίδιος άνθρωπος που έκανε το καλό, είναι σε θέση, κάτω από άλλες συνθήκες, να διαπράξει το χειρότερο, όπως έκανε ο πρωταγωνιστής του παραπάνω αποσπάσματος, που ταυτόχρονα φονιάς και ευεργέτης. Βέβαια, ακούγοντας μια τέτοια ιστορία ίσως σκεφτόμαστε και τους εαυτούς μας πως αν και είμαστε άνθρωποι με ελαττώματα και ατέλειες, σε καμιά περίπτωση δεν θα φτάναμε στο σημείο να διαπράξουμε μια τόσο αποτρόπαιη πράξη. Κατά βάθος, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους καλούς. «Δεν έχω κλέψει, δεν έχω σκοτώσει, δεν έχω πειράξει ούτε μυρμήγκι στη ζωή μου», είναι μια πρόταση που ακούμε να εκφέρεται με ευκολία από τα χείλη πολλών ανθρώπων.
Τι ισχύει στην πραγματικότητα για τον άνθρωπο; Είναι από τη φύση του καλός; Γεννιέται καλός; Έχει μέσα του το καλό και το κακό; Ή μήπως είναι το περιβάλλον που τον διαμορφώνει ανάλογα;


Οι δύο θεωρίες
Α) «Δίδαξέ τον και θα γίνει καλός»
Ο άνθρωπος κατά τη γέννησή του είναι tabula rasa, δηλαδή άγραφος πίνακας. Αν του διδάξεις το καλό θα γίνει καλός. Αν του διδάξεις το κακό, θα γίνει κακός. Όλα εξαρτώνται από τις εμπειρίες, τις ιδέες, τις γνώσεις, τις αρχές που θα του διδάξουν. Το φιλοσοφικό αυτό ρεύμα ονομάζεται «εμπειρισμός» με βασικό εκφραστή του τον Τζον Λοκ (1632‐1704).
Αποτέλεσμα: ο εμπειρισμός δοκιμάστηκε. Το σχολείο, η πρώτη ουσιαστική εμπειρία γνώσης και αρετής δεν μπόρεσε να κατευθύνει και να πλάσει άρτιους και καλούς ανθρώπους, όπως και γενικότερα όλη η εκπαίδευση σε όλες της τις διαβαθμίσεις. Άνθρωποι μορφωμένοι φέρουν με την υπογραφή τους ευθύνη διαχρονικά και διιστορικά για τα περισσότερα δεινά της ανθρωπότητας (πόλεμοι, λιμοί, οικονομική ανέχεια, ηθική κατάπτωση).


Β) «Ο άνθρωπος γεννιέται καλός, άφησέ τον να μεγαλώσει ελεύθερα» (Jean‐Jacques Rousseau «Αιμίλιος ή περί αγωγής» 1762). Αποτέλεσμα: ο άνθρωπος αφέθηκε ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Διαχρονικό το σύνθημα «ζήσε ελεύθερος, ζήσε τώρα». Η αποτυχία όμως εμφανής και σ’ αυτή τη θεωρία. Ανηθικότητα, ξεπεσμός, διάλυση του οικογενειακού ιστού, εγκληματικότητα, σεξουαλικά νοσήματα, όλα αυτά στα πλαίσια της απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε φραγμό.


Η απάντηση του Λόγου του Θεού
«…οι νεκροί»
Αναπάντεχη και δυσάρεστη συνάμα αυτή η διαπίστωση. Αυτά όμως είναι τα λόγια του Ιησού Χριστού για τον άνθρωπο.
«Ένας άλλος μάλιστα από τους μαθητές του είπε σ' αυτόν: Κύριε, επίτρεψέ μου πρώτα να πάω και να θάψω τον πατέρα μου. Και ο Ιησούς τού είπε: Ακολούθησέ με, και άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς». (Ματθ. η’ 21‐22)
Νεκροί; Δηλαδή όποιος βρίσκεται μακριά από τον Ιησού Χριστό είναι (πνευματικά) νεκρός;
«Ο λαός μου χάνεται από έλλειψη γνώσεως» (Ωσηέ δ’6)
Ο άνθρωπος αγνόησε τον Δημιουργό του και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις οδηγίες του. Ο Λόγος του Θεού μας αναφέρει:
α) δεν υπάρχει κάτι καλό μέσα μας (Ρωμ. ζ’18)
β) είμαστε από τη φύση μας τέκνα οργής (Εφεσ. β’3)
γ) η ανθρώπινη καρδιά είναι διεφθαρμένη (Ιερ. ιζ’9)
δ) ενώ θέλουμε να κάνουμε το καλό κάνουμε το κακό (Ρωμ. ζ’ 18)

Η αλήθεια ως Πρόσωπο
Ένα πρόσωπο που είναι το μοναδικό στην ιστορία που ισχυρίστηκε για τον εαυτό του ότι είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι ο Ίδιος ο Θεός που κατέβηκε εδώ στη γη λαμβάνοντας μορφή δούλου. Είναι Αυτός που μπορεί να αναστήσει το νεκρό άνθρωπο «Και εσάς όντας νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν» (Εφ. β’1)


Πώς θα γίνω ζωντανός;
Οι 2 + 1 προϋποθέσεις
α) Μετάνοια
«Διότι η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον» (Β’ Κορ. ζ’10), «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου, και δεν είμαι πλέον άξιος να ονομασθώ υιός σου» (Λουκ. ιε’21)
β) Πίστη
Στη λυτρωτική θυσία του Υιού του Θεού στο σταυρό του Γολγοθά «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν». (Ιωάν. ε’24)
γ) Αναγέννηση
Καθώς λοιπόν ο άνθρωπος μετανοεί για τις αμαρτίες του και πιστεύει ότι ο Ιησούς Χριστός πήρε τη θέση του στο σταυρό του Γολγοθά τότε ο Πατέρας ο Ουράνιος διενεργεί μέσα στον άνθρωπο την αναγέννηση. «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών» (Α’ Πέτρ. α’3), «εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. γ’3)

Εκατομμύρια συνδυασμοί, μία Αλήθεια, ένα Πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός.
ΛΟΥΚΑΣ ΠΟΖΙΟΣ

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Κυριάκος Σιμόπουλος: "Βασανιστήρια και εξουσία"



Ο Κυριάκος Σιμόπουλος γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου του 1921 στο Καστανοχώρι Μεγαλόπολης (Κραμποβό). Σπούδασε στη Νομική Αθηνών. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και έγραφε με το ψευδώνυμο «Αχιλλέας» στον παράνομο Τύπο της Εθνικής Αντίστασης από το όρος Ελικώνα.
Κυριάκος Σιμόπουλος: Βασανιστήρια και εξουσία (PDF)
Το 1947, και ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, εξορίστηκε στη Μακρόνησο όπου έμεινε μέχρι το 1950. Μετά την απελευθέρωση ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία για 35 χρόνια συνεργαζόμενος με πολλές εφημερίδες όπως τη «Δημοκρατική Αλλαγή», «Βήμα» (επί εννέα χρόνια σαν διευθυντής σύνταξης), «Ανεξάρτητος Τύπος», «Σημερινά» και τέλος «Βραδυνή» απ’ όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1985. Στα άρθρα του υπέγραφε με το μυθικό ψευδώνυμο Ανταίος. Από το 1961 επιμελούνταν, στο ραδιόφωνο του Ε.Ι.Ρ, την εκπομπή Ο κόσμος του βιβλίου, μέχρι το 1967. Πέθανε στις 14 Οκτωβρίου του 2001 στην Αθήνα.

Περισσότερα e-books στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Ερανιστή, ΕΔΩ.


Κ. Θ. Δημαράς: Νεοελληνικός Διαφωτισμός

Κ.Θ. Δημαράς: Νεοελληνικός Διαφωτισμός (PDF)

Ο Κωνσταντίνος Δημαράς του Θησέως (19041992), αναφερόμενος συχνότερα ως «Κ.Θ. Δημαράς», ήταν Έλληνας φιλόλογος, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας.
Kριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ο πρώτος και σημαντικότερος μελετητής του νεοελληνικού διαφωτισμού. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Iατρική, αλλά ύστερα γράφτηκε στην Φιλοσοφική Aθηνών και πήρε τελικά πτυχίο από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο και τον αναγόρευσε διδάκτορα Φιλολογίας.
Κ.Θ. Δημαράς: Νεοελληνικός Διαφωτισμός (PDF)
επιστημονικά του δημοσιεύματα άρχισαν από το 1926. Συνεργάστηκε με πολλά έντυπα (όπως Eλληνικά Γράμματα και Πρωΐα, αλλά κυρίως Tο Bήμα και Nέα Eστία). Tο έργο ζωής του Δημαρά είναι η Iστορία της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας (πρώτη έκδοση 1948), όπου συνέθεσε γνωστά και άγνωστα στοιχεία καταγράφοντας την πορεία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ερμηνεύοντας και εντάσσοντάς την σε ευρωπαϊκό πλαίσιο. Tο τελευταίο συνθετικό του έργο ήταν το Kωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: H Eποχή του - H Zωή του-Tο Έργο του, όπου το έργο του μεγάλου ιστορικού θεωρείται από νέα οπτική γωνία, και εξετάζεται ο ρόλος του στη διαμόρφωση των νεοελληνικών νοοτροπιών.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών από την σύστασή του το 1951, και Διευθύνων Σύμβουλος του Eθνικού (τότε Bασιλικού) Iδρύματος Eρευνών, επίσης από την σύστασή του το 1961. Aπομακρύνθηκε και από τις δύο θέσεις από το δικτατορικό καθεστώς του 1967, και αποδέχτηκε πρόσκληση του πανεπιστημίου της Σορβόννης για να διδάξει στην έδρα Nέας Eλληνικής Λογοτεχνίας, καθώς και να διευθύνει το Nεοελληνικό Iνστιτούτο. Tις θέσεις αυτές διατήρησε έως το 1978, οπότε και αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία.

Περισσότερα e-books στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Ερανιστή, ΕΔΩ.

*από τον: Ερανιστής