Διαδικτυακό περιοδικό ΝΕΟΣ ΕΣΠΕΡΟΣ online της ομάδας συντακτών του περιοδικού ΥΦΟΣ * http://www.yfos-texnes.blospot.gr

Έσπερος ένα από τα καλλιτεχνικά περιοδικά πριν το 1900, τα οποία άφησαν εποχή στον ελληνικό δημοσιογραφικό κόσμο.

Ο Έσπερος εκδόθηκε το 1811 στην Λειψία από τον Ιωάννη Περβάνογλου,και συνεχίστηκε να εκδίδεται επί επτά έτη.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

**

Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».
Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)
γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.

καλή ανάγνωση.....

καλή ανάγνωση.....
καλή ανάγνωση......

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

Ανδρέας Καρκαβίτσας 1865 – 1922

   Νεοελληνική λογοτεχνία   


Έλληνας πεζογράφος, κύριος εκπρόσωπος του ηθογραφικού διηγήματος με τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Γεώργιο Βιζυηνό και ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού στη νεοελληνική λογοτεχνία. Πιο γνωστά έργα του είναι η συλλογή διηγημάτων Λόγια της Πλώρης και η νουβέλα Ο Ζητιάνος.
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε το 1865 στα Λεχαινά Hλείας. Ήταν το μεγαλύτερο από τα έντεκα παιδιά του ρουμελιώτη Δημητρίου Καρκαβίτσα και της ντόπιας Άννας Σκαλτσά. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του και δεκατριών χρόνων πήγε στην Πάτρα για γυμνασιακές σπουδές. Την περίοδο αυτή χρονολογείται ο άτυχος έρωτάς του για την Ιολάνθη Βασιλειάδη, από τη μορφή της οποίας θεωρείται πως εμπνεύστηκε για την ηρωίδα της Λυγερής (1896).

Το 1883 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε τον Δεκέμβριο του 1888. Στην Αθήνα σχετίστηκε με τον Κωστή Παλαμά, τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο και τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Η προκήρυξη του διαγωνισμού διηγήματος της Εστίας τον ώθησε στο χώρο της ηθογραφίας και ταξίδεψε σε χωριά της Ρούμελης για να συλλέξει λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, τα οποία χρησιμοποίησε στα πρώτα έργα του. Το 1889 στρατεύτηκε και κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Μεσολόγγι γνώρισε τις άθλιες συνθήκες ζωής της ελληνικής υπαίθρου. Τις εντυπώσεις του κατέγραψε σε μια σειρά οδοιπορικών σημειώσεων, που αξιοποίησε στη νουβέλα του Ο ζητιάνος (1897).
Μετά τη λήξη της στρατιωτικής του θητείας το 1891 δούλεψε ως γιατρός στο ατμόπλοιο Αθήναι, με το οποίο ταξίδεψε στη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα, τα παράλια της Μικράς Ασίας και τον Ελλήσποντο. Οι εμπειρίες του από την περίοδο αυτή της ζωής του περιέχονται στο ταξιδιωτικό ημερολόγιο Σ’ Ανατολή και Δύση και αξιοποιήθηκαν στην περίφημη συλλογή διηγημάτων του Λόγια της πλώρης (1899). Από τον Αύγουστο του 1896 και ως το 1921 υπήρξε μόνιμος αξιωματικός του ελληνικού στρατού, φθάνοντας ως το βαθμό του γενικού αρχίατρου (συνταγματάρχη). Από τη θέση αυτή συνέχισε να ταξιδεύει με συνεχείς μεταθέσεις, που επιδίωκε ο ίδιος (την έντονη αυτή επιθυμία του για τα ταξίδια ονόμαζε «αειφυγία»).
Ο Καρκαβίτσας υπήρξε μέλος της «Εθνικής Εταιρίας», που προωθούσε τη «Μεγάλη Ιδέα» και η ήττα του 1897 στάθηκε για τον Καρκαβίτσα πολύ μεγάλη απογοήτευση. Μέλος του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» το 1909, συμμετείχε στο κίνημα στου Γουδή, στράφηκε όμως στη συνέχεια εναντίον του Ελευθερίου Βενιζέλου. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως στρατιωτικός γιατρός και το 1916 αντιτάχτηκε στο βενιζελικό κίνημα της «Εθνικής Αμύνης», με αποτέλεσμα να τεθεί σε περιορισμό και να εξοριστεί στη συνέχεια στη Μυτιλήνη. Στο στράτευμα επανήλθε το 1920 και αποστρατεύτηκε δυο χρόνια αργότερα με δική του αίτηση.
Οι κακουχίες της εξορίας συνέβαλαν στον κλονισμό της υγείας του. Στις 22 Οκτωβρίου του 1922 άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στο Μαρούσι από φυματίωση του λάρυγγα. Σύντροφός του στα τελευταία χρόνια της ζωής του στάθηκε η Δέσποινα Σωτηρίου, την οποία εγκατέστησε γενική κληρονόμο του, με διαθήκη που συνέταξε τέσσερις ημέρες πριν από τον θάνατό του.
Η πεζογραφία του Καρκαβίτσα κινήθηκε αρχικά στο πλαίσιο της ειδυλλιακής ηθογραφίας, με αρκετά λαογραφικά στοιχεία και πέρασε σταδιακά προς τον ρεαλισμό, με στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού, με κορυφαία έκφραση τον Ζητιάνο (1897). Από τα ογδόντα, συνολικά, διηγήματά του σταθμός στάθηκε η συλλογή Λόγια της πλώρης (1899), ενώ στο τελευταίο έργο του Ο αρχαιολόγος (1904) προσπάθησε να λειτουργήσει διδακτικά, προβάλλοντας τις ιδέες του για μια γόνιμη σχέση των νεοελλήνων με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Γύρω στο 1905 η λογοτεχνική παραγωγή του παρουσίασε σημαντική κάμψη, που διάρκεσε ως το τέλος της ζωής του, με μοναδική εξαίρεση τη διετία 1918-1920, οπότε ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τη συγγραφή σχολικών αναγνωσμάτων, σε συνεργασία με τον Επαμεινώνδα Παπαμιχαήλ.
Στο λογοτεχνικό έργο του Καρκαβίτσα κυριαρχεί η δημοτική γλώσσα στη μετριοπαθή της έκφραση. Η πορεία του στα γράμματα ξεκίνησε στο πλαίσιο της φθίνουσας περιόδου του Αθηναϊκού Ρομαντισμού. Από την περίοδο αυτή σώζονται χειρόγραφα από ποιητικά και πεζά έργα του στην καθαρεύουσα. Πολύ σύντομα, όμως, στράφηκε στη δημοτική και συνέβαλε στη διαμόρφωσή της χωρίς να υιοθετήσει τις ακρότητες του Ψυχάρη.

___________

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΩΜΑΣ (1906-1981) “Το Ρεμπελιό των Ποπολάρων”


Dionisis Vitsos
ΖΑΚΥΝΘΟΣ



«Ήτανε λέει κάποιος κανατάς πούχε τέσσερους δουλευτάδες στο αργαστήρι του: έναν Περσιάνο, έναν Τούρκο, έναν Αλιτζερίνο κι έναν Γραικό! 
Μια μέρα το λοιπό -Σάββατο ήτανε- αφού τους πλέρωσε τα μεροδούλια τους έδωσε κι ένα δινάριο παραπανιστό να ψωνίσουνε με δαύτο κάτι που θα γουστάριζε και στους τέσσερους… Αν δεν καταφέρνανε να συμφωνήσουνε, τότενες ας του το φέρνανε τη Δευτέρα πίσω… 
Σαν φτάσανε στο μαρκά ο Περσιάνος φώναξε: ν’ αγοράσουμε αγγούρι. Όσκε! θύμωσε ο Αλιτζερίνος, κειο που μας χρειάζεται είναι ινάπι! Τρελοί είσαστε έσκουξε ο Τούρκος, ιζούμ θα ψωνίσουμε! Τότενες, είπε ο Γραικός, θα το πάμε πίσω το δινάριο, γιατί άλλο από σταφύλι εγώ δεν αγοράζω! 

Δευτέρα χαράματα βρίσκονταν ακόμα στο μαρκά και βρίζανε ο ένας τον άλλονε! Είχανε κιόλας βάλει χέρι στις κάμες τους να σφαχτούνε σαν πέρασε ο ντερβίσης Ριφάι και τους ρώτησε γιατί σκοτώνουνται. Σαν άκουσε τους είπε: 

“Ψωνίστε ένα δινάρι σταφύλια και φάτε τα να θαραπαήτε! Και οι τέσσερις το ίδιο ζητάτε στη γλώσσα σας, μα δεν το ξέρετε!
Όμοιά σας σκοτώνουνται οι άνθρωποι γι’ αγάπη του Θεού τους που τον ονομάζουνε διαφορετικά ενώ είναι ένας και ο ίδιος!…»

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΩΜΑΣ (1906-1981)
“Το Ρεμπελιό των Ποπολάρων”

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Έφυγε ο Μιχάλης Σταφυλάς - Καλό σου ταξίδι αγαπητέ φίλε Μιχάλη

Vasilis Siorokos προς ftelia-evrytanias.blogspot.com
 
                         Σαν κεραυνός εν αιθρία                   


Έφυγε ο Μιχάλης Σταφυλάς! Το συγκλονιστικό τηλεφώνημα από την κυρία Θέμις ήταν η αναγγελία του θλιβερού γεγονότος, του αγαπημένου φίλου Μιχάλη, που πριν τρεις ημέρες μου μετέφερε την αγωνία του για την ολοκλήρωση και αποστολή της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ.
Ο Ευρυτάνας αιωνόβιος λογοτέχνης , ο ακούραστος εργάτης του πνεύματος, ταξιδεύει για τη γωνιά των αγγέλων. Τυχεροί και προνομιούχοι όσοι βρέθηκαν δίπλα του, τυχερός κι εγώ που είχα την τιμή, να είμαι ένας από τους φίλους του, για πάνω από 20 χρόνια.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Μιχάλη, το τεράστιο, πανελλήνιο, πλούσιο έργο σου ( πάνω από 100 σπουδαίες εκδόσεις),παρακαταθήκη σε εμάς και στα παιδιά μας.
Σε περιμένουν: O Κώστας Βάρναλης, Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Στέφανος Γρανίτσας, Ο Νίκος καζαντζάκης, ο Γιάννης Σκαρίμπας, ο Μάρκος Αυγέρης, ο Γιάννης Κουτσοχέρας ο Φώτης Κόντογλου, ο Νίκος Ζωγραφόπουλος, ο αγαπημένος σου Νίκος Κακαουνάκης και πόσοι άλλοι που με τη φιλία σου, τη φιλία τους και την πέννα σου, τους τίμησες και σε τίμησαν.
Ο Θεός να δίνει δύναμη στην αγαπημένη σου Θέμις και σε όλη την οικογένειά σου.
Η τελευταία πράξη θα γίνει την Πέμπτη 24 Μαΐου ώρα 11.00 στο κοιμητήριο Καλλιθέας.
Οι Παρακάτω στοίχοι σου μαρτυρούν ,το μεγαλείο της ψυχής σου,
για την αγαπημένη σου Ευρυτανία !!!

…Ποτέ δεν απόσωσες ακέριο 
εν άσπρο καρβέλι χαράς
στη ζωής σου
κι ξερή μπομπότα της πίκρας σου
έδωσε το χρώμα της στα παιδιά σου. 
Σε ποιο βράχο απίθωσες τα όνειρά σου
και ξέχασες το μονοπάτι που σ οδήγησε;
Σε ποια κρυόβρυση του βουνού σου
πλένεις τις λαβωματιές σου με τις πετροπέρδικες
και δεν αφήνουν σημάδια
τα αίματά σου ;
Καλό ταξίδι φίλε - Θα ζεις στις καρδιές μας!!!

~~~~~~~~~~~~~
Πάνος Αϊβαλής .... είχαμε γνωριστεί την δεκαετία του '70 στη Λάρισα. Εκείνη την εποχή εξέδιδε την "Θεσσαλική Εστία" .... και ήταν προϊστάμενος στην Δ/νση Μεταφορών στην Νομαρχία της Λάρισας. Έκτοτε τα λέγαμε δυστυχώς μόνο τηλεφωνικά και μάθαινα νέα του ... όπως και από το περιοδικό "Πνευματική ζωή" που εξέδιδε με αγάπη και μεράκι για τα Ελληνικά γράμματα και τέχνες. Καλό σου ταξίδι αγαπητέ φίλε Μιχάλη.

Τρίτη 17 Απριλίου 2018

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ (1849-1923), “ΝΗΣΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ”

Dionisis Vitsos
ΖΑΚΥΝΘΟΣ


«Γιατί ο Θεός τα βλέπει από κει πάνω και δεν απλώνει τ’ άγιο του το χέρι να μας γλιτώσει, πριν να μας γαντζώσει ο Εξ’ από δω!»
ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ (1849-1923), “ΝΗΣΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ”


[ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ: [Φιλολογικό ψευδώνυμο του ποιητή και πεζογράφου Κλεάνθη Μιχαηλίδη, το οποίο προέρχεται από το χωριό Εφταλού της πατρίδας του Λέσβου, αν κι ο ίδιος ήταν από τη Μήθυμνα.
Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα του Κωνσταντίνο, ο οποίος διατηρούσε εκεί ιδιωτικό σχολείο. Το 1866 όμως ο πατέρας του πέθανε, οπότε τον διαδέχθηκε ο ίδιος σε ηλικία 17 ετών ως δάσκαλος στο σχολείο.
Αργότερα, ο Μιχαηλίδης πήγε να εργασθεί ως έμπορος, πρώτα στην Κωνσταντινούπολη, κοντά στον εκεί εγκατεστημένο θείο του Κέπετζη. Ο θείος του στη συνέχεια τον έστειλε στο Μάντσεστερ, όπου είχε υποκατάστημα τού εμπορικού οίκου του. Στην πόλη αυτή άνοιξε δική του εμπορική επιχείρηση. Κατέληξε ως υπάλληλος στον οίκο των Ράλληδων.
Στο Μάντσεστερ γνωρίστηκε με τον Αλέξανδρο Πάλλη, ο οποίος τον επηρέασε λογοτεχνικά. Νυμφεύτηκε με την Elisa Graham. Από το Μάντσεστερ, ο Εφταλιώτης μετατέθηκε στο κατάστημα του Λίβερπουλ, και έπειτα στη Βομβάη της Ινδίας, όπου ήδη είχε μετατεθεί ο Πάλλης. Εκεί έμεναν στο ίδιο σπίτι. Στη Βομβάη έμαθαν για το γλωσσικό κίνημα τού δημοτικισμού τού Γιάννη Ψυχάρη, στο οποίο προσχώρησαν με ενθουσιασμό για να αποτελέσουν τη μαχητική ηγεσία του μαζί με τον Ψυχάρη. Η πίστη τού Εφταλιώτη στον δημοτικισμό ενέπνευσε όλα σχεδόν τα κείμενά του.
Πέθανε στην πόλη Αντίμπ (Antibes) της νότιας Γαλλίας.
Στο σπίτι όπου έζησε ο Αργύρης Εφταλιώτης στο Μόλυβο, λειτουργεί η Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας, στο προαύλιο της οποίας βρίσκεται η προτομή του λογοτέχνη.]

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Οικουμενική η ελληνική γλώσσα;

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ
           ΑΘΗΝΑ
Οικουμενική η ελληνική γλώσσα;
Ο επικεφαλής της γενικής γραμματείας απόδημου ελληνισμού, Μιχάλης Κόκκινος, μίλησε στη Φωνή της Ελλάδας, στον Θάνο Σιαφάκα, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ελληνοφωνίας και ελληνικής γλώσσας. Τα ελληνικά είναι οικουμενική γλώσσα γιατί ο πολιτισμός μας είναι οικουμενικός δήλωσε o κος Κόκκινος, απευθύνοντας έκκληση ώστε η ελληνική γλώσσα να εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά της γης. Ευκαιρία, λοιπόν, να διαβάσουμε ένα χρήσιμο και συνοπτικό δημοσίευμα, που αξίζει τον κόπο να προσεχτεί.
Η ελληνική γλώσσα έχει την πιο μακρά ιστορία από τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αυτό καταμαρτυρείται από επιγραφές που έχουν βρεθεί στην ελληνική γη και που χρονολογούνται από τηδεύτερη χιλιετία π.Χ καθώς και από λογοτεχνικά κείμενα τα οποία είναι 2500 χρόνων. Όλες οι τέχνες και οι επιστήμες γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν κάνοντας χρήση της γλώσσας αυτής. Τα πρώτα κείμενα Μαθηματικών, Φυσικής, Αστρονομίας, Νομικής, Ιατρικής, Ιστορίας, Γαστρονομίας κ.α. γράφτηκαν στη γλώσσα αυτή. Τα πρώτα θεατρικά έργα, κωμωδίες και τραγωδίες, τα έργα του Ομήρου, η Καινή Διαθήκη, καθώς και Βυζαντινά λογοτεχνικά έργα έχουν γραφτεί στην ελληνική γλώσσα. Η πρώτη εγκυκλοπαίδεια γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα.
Το πλέον αξιοσημείωτο γεγονός πάντως είναι ότι το 1100 π.Χ. οι Έλληνες είχαν τη μεγαλοφυή ιδέα να δημιουργήσουν κάποια γραπτά σύμβολα κάθε ένα από τα οποία να αντιπροσωπεύει μόνο ένα φθόγγο (σε αντίθεση με το Φοινικικό αλφάβητο που ήταν συμφωνικό/ φθογγογραφικό). Αυτή η μία προς μία αναλογία γραμμάτων και φθόγγων άλλαξε το ρου της ιστορίας αφού η εφαρμογή της ιδέας αυτής αποτελεί αυτό που ονομάστηκε'αλφάβητο'. Στην αρχή έγραφαν μόνο με κεφαλαία γράμματα, χωρίς κενά ανάμεσα στις λέξεις και δεξιόστροφα. Αυτό όμως τον 5ο π.Χ. αιώνα έδωσε τη θέση του στον αριστερόστροφο τρόπο γραφής. Έτσι, παρουσιάστηκε το πρώτο αλφάβητο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια από τους Ρωμαίους από τους οποίους και πέρασε σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλα τα Ευρωπαϊκά αλφάβητα είναι παραλλαγές του ελληνικού αλφαβήτου.
Η Ελληνική γλώσσα είναι μια από τις ελάχιστες στον κόσμο που παρουσιάζει ομοιογενή εξέλιξη και αποτελεί φαινόμενο σπάνιο στη γλωσσολογική ιστορία του ανθρώπινου γένους διότι ομιλείται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή. Η σύγχρονη ελληνική γλώσσα διατηρεί την αρχαία γραφή και ορθογραφία των λέξεων και το 75% του λεξιλογίου της βασίζεται στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Είναι μια γλώσσα με μοναδικές αρετές: διαθέτει εκφραστικότητα, ευλυγισία, δύναμη συνθετική και ικανότητα παραγωγική ώστε ανάλογα με τις ανάγκες να παράγει και να συνθέτει νέες λέξεις.
Όλες οι γλώσσες χρησιμοποιούν λέξεις άλλων γλωσσών. Η ελληνική γλώσσα επέδρασε στη διαμόρφωση των γλωσσών πολλών λαών. Η Αγγλική γλώσσα, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί σήμερα πάνω από 50.000 λέξεις Ελληνικής προέλευσης. 
Μερικά παραδείγματα:
Αλφάβητος- Alphabet
Βίβλος- Bible
Σινεμά- Cinema 
Διάλογος- Dialogue
Φαντασία- Fantasy
Γραμματική- Grammar
Είδωλο- Idol
Λεξικό- Lexicon
Μαθηματικά- Mathematics 
Μυωπία- Myopia
Πειρατής- Pirate
Πρόγραμμα- Program
Ραψωδία- Rhapsody
Σύμβολο- Symbol
Τεχνολογία- Technology
Ουτοπία- Utopia 'Aγγελος- Angel
Βιβλιογραφία- Bibliography
Κύβος- Cube
Εθνικός- Ethnic
Γεωγραφία- Geography
Ιστορία- History
Χιλιόμετρο- Kilometer
Μηχανή- Machine
Μοναστήρι- Monastery
Νεύρωση- Neurosis
Πολιτική- Politics
Πρόβλημα- Problem
Σαρκαστικός- Sarcastic
Σύμπτωμα- Symptom
Θεραπεία- Therapy
Ξενοφοβία-Xenophobia
Οι πρώτοι Χριστιανικοί ύμνοι γράφτηκαν στα Ελληνικά. Όλα τα βιβλία της Καινής Διαθήκης και τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα Ελληνικά. Ο Απόστολος Παύλος έγραψε τις 'Επιστολές' του στα ελληνικά.
Η πρώτη εγκυκλοπαίδεια γράφτηκε στα Ελληνικά.
Η ιστορία της λεξικογραφίας έχει την αρχή της 2000 χρόνια πριν στην Αρχαία Ελλάδα. Τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Πρωταγόρας πρώτος συνέταξε ένα γλωσσάριο που περιείχε τις σπάνιες λέξεις που συναντώνται στα έργα του Ομήρου.
Τα πρώτα φιλοσοφικά έργα για την γέννηση της γλώσσαςγράφτηκαν από τον Πλάτωνα (427-347 BC).
Η πρώτη Γραμματική, η Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσας ήταν έργο του Διονυσίου Θράκα το 100 π.Χ.
Τα αριστουργήματα του Όμηρου, του Αριστοτέλη, του Πίνδαρου, του Ευριπίδη, του Σοφοκλή, του Αισχύλου, τουΘαλή, του Αριστοφάνη, του Μένανδρου και τόσων άλλων γράφτηκαν στα Ελληνικά.
Ρωμαίοι αυτοκράτορες, όπως ο Μάρκος Αυρήλιος, έγραψαν στα Ελληνικά. Οι ρωμαίοι ρήτορες στο 'Αθήναιον' της Ρώμης εκφωνούσαν τους λόγους τους στα Ελληνικά.

[Πηγή: hellonet.teithe.gr]
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Παρασκευή, 9 Φεβρουαρίου 2018

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

Εκθεση για τις ανασκαφες στις Κυκλαδες, στο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ Μουσειο



Εκθεση για τις ανασκαφες στις Κυκλαδες, στο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ Μουσειο.

Αυτο το καιρο λειτουργει στο Βυζαντινο μουσειο, στο κεντρικο κτιριο, μια μικρη εκθεση με το χρονικο του ξεκινηματος των ανασκαφων στις Κυκλαδες, κυριως στη Δηλο και Σαντορινη.τον 19ο αιωνα.
Υπαρχουν λιγα αρχαιολογικα ευρηματα αλλα πολυ σημαντικα. 
Ενα εξ αυτων ειναι το μωσαικο δαπεδο, απο το λεγομενο σπιτι του Διονυσου στη Δηλο. 2ου πχ αιωνα. Παριστανει Το Θεο Διονυσο να ιππευει τιγρη, φερουσα φυλλα αμπελου στο λαιμο. 
Συγκλονιστικο μωσαικο. Οι φωτογραφιες πιανουν πολυ λιγο απο τις χρωματικες και σχεδιαστικες ποιοτητες. Μου θυμισε το μωσαικο με τον Μ. Αλεξανδρο στη μαχη της Ισσου, απο το μουσειο της Ναπολης.
Καθως ειναι δυσκολο να επισκεφθει κανενας το μουσειο της Δηλου, ειναι ευκαιρεια να το δειτε, τωρα που ειναι κοντα σας.